- 62 - Hvílík lýsing á t'ein raeðlinun, sen nunu fá að tilheyra söfnuði hans. Við lesun ennfremur: "Látið ekkert svívirði- legt orð líða yður af munni, heldur öað eitt, sen er gott til upphyggingar, öar sen Kórf gerist, til 'ö-ess að 'bað flytji náð í'ein, sem heyra. Og hryggið ekki Guðs heilaga anda, sen Öár eruð innsiglaðir með til endurlausnardagsins. Látið hverskonar beiskju, ofsa, reiði, hávaða og lastnæli vera fjarlægt yður, og alla mannvonsku yfírleitt, en verið góð- viljaðir hver við annan, nisicunnsamir, fúsir til að fyrirgefa hver öðrun, eins og líka Guð hefur í Kristi fyrirgefið yður." Tíunið eftir.að enginn tíni gefst til undirbúnings, begar brúðguninn kenur. f'etta sjáun við skýrt af daenisögunni un hinar tíu neyjar. Ef við ætlun að búa okkur undir endurkonu Drottins, M verðun við að gera bað hérnanerin reynslutínans. Öegar náðardyrunun verður lokað, er t'að eilíflega o, seint að játa syndir Við vitun ekki hvensr raál olckar verð- ur ösant í hitaninun, en eitt vitun við: Náð Guðs bíður nú eftir hinu iðrancLi barni hans. Guði séu bakkir fyrir að náttur okkar er í honum, en ekki í okkur sjálfun. Guð getur fobðað sórhverjura syndara frá árásun óvinarins,'hann getur frelsað okkur frá hrösun, og hann getur birt okkur lýtalaus franmi fyrir Drottni. lað er Eristur, sen hefur aflið í hessari baráttu, við getun ekkert. Hann hefur nú hegar unnið sigurinn fyrir okkur. |iað er líf hans og dauði,. sen gefur okkur róttlætingu og helgun. "þetta er gjöf, og í trú verðun við að taka við henni og varðveita hana. Snginn getur gefið bér eilíft líf nena Kristur. Enginn getur aftrað 'öér frá að eignast eilífa lífið, nena hú sjálf- ur. ^að er undir sjálfun okkur konið hvort við verðun til- búin eða ekki. Sérhvert okkar verður að velja og ákveða hvort við búun okkur undir að verða neðal hinna endurleystu •• eða -á neðal öeirra, sen dænisagan un fávxsu neyjarnar bendir til. Kristur býður nér að koxaa til sín í dag, hann vill Inro burt allar syndir nínar neð blóði sínu, og 'gefa nór frelsið, sem er í honum. Endirinn nun kona skyndilega, og nörgxm - ó, allt of nörgum - að óvörum. öllun feim, sen vaka og bíða, nun Krist- ur gefa líf og ódauðleika. Sumir nunu með fögnuði og ðsegj- anlegri gleði sjá Manns-soninn birtast í skýjun hinins. Aðrir nunu fyllast ótta og skelfingu við opinberun hans.

Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68